"Ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;"

Κον Κωνσταντίνον Καραμανλή,
πρωθυπουργόν, ενταύθα:

Θα φύγεις!... Θα φύγεις,
σαν Τριανταφυλλίδης!

Δεκαπέντε χρονών... Δεκαπέντε ρε γαμώτο...

Λουξεμβούργο 3-0, Λετονία 2-0

Πάμε Μουντιάλ από... τώρα (αν δεν καβαλήσουμε κανένα καλάμι...)
Ναι, αλλά δεν έπαιζε ο Ζήκος...

Φανή Χαλκιά και καλά μυαλά...

Όταν το 2004, το -χωρίς να το συνειδητοποιεί εύχομαι- φασιστοειδές που αφού προσκύνησε τον προπονητή του για την καλή την ντόπα που δεν ανιχνεύτηκε, δήλωνε "η νίκη είναι στο κύτταρο του έλληνα", εσύ χαζογελούσες και χαιρόσουνα. (Το ίδιο φασιστάκι τώρα είπε "σήκωσε κεφάλι η ελλάδα και πέσαν να μας φάνε". Επίσης εύχομαι να μην ξέρει τι λέει)
Όταν άκουσες, τότε, όποιον στοιχειωδώς ξέρει από αθλητισμό να λέει "ρε παιδιά, πριν από κάτι μήνες, μόνη της το λέει, έκανε τη δημοσιογράφο και γύρναγε στα μπαρ, άρα αυτό που έκανε, απλώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ", τον έβριζες, θυμάσαι;
Όταν πιάσαν στο πράσα τον Σαμπάνη και κυκλοφόρησε ως επίσημη άποψη η γελοιότητα "καλέ του το ρίξαν στην πορτοκαλάδα του χωρίς να το καταλάβει το αθώον βρέφος", εσύ το πίστεψες.
Όταν σου φόρτωσαν την Ολυμπιάδα του 2004 -που θα την πληρώνεις για χρόνια ακόμα-πανηγύριζες.
Τις μαλακίες του τροχαίου -την ποινική δίκη ακόμα την τρενάρουμε παρεπιμπτόντως- των δύο κωλόπαιδων, (το έξυπνο κωλόπαιδο σταμάτησε τον αθλητισμό -το ηλίθιο απειλεί κι από πάνω που το κόψανε) τις κατάπιες αμάσητες.
Ε, φάε τώρα τα σκατά!....

ΕΠΙΣΗΣ:
Έχω βαρεθεί να ακούω ότι "η μάστιγα του ντόπινγκ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί".
Μπορεί και παραμπορεί. Σε μια ώρα μέσα. Τρεις αποφάσεις θέλει:
1: Κανένα (ΚΑΝΕΝΑ όμως) κρατικό προνόμιο στους αθλητές. (Να γλυτώσει κι ο στρατός την ξεφτίλα να υφίσταται ως ...αξιωματικούς τους άχρηστους που ούτε κανονικοί φαντάροι δεν πήγανε -και να πάψουνε να νοιώθουνε μαλάκες οι πιτσιρικάδες που διαβάζουνε χρόνια για μια θέση σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ)
2: Καμιά φοροαπαλλαγή σε χορηγούς -διαφημιστές και λοιπούς παρατρεχάμενους.
3: Εξομοίωση των ποινών για τη διακίνηση απαγορευμένων ουσιών με εκείνες για τη διακίνηση ναρκωτικών - και ισόβια αφαίρεση της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος σε γιατρούς που θα αποδειχθεί τελεσίδικα ότι χορήγησαν συνταγές-μαϊμού για να ξεπεράσουν την απαγόρευση. (Ξέρεις πόσοι παγκόσμιοι πρωταθλητές και ολυμπιονίκες πάσχουν από άσθμα; Αν δεν ξέρεις ψάξ' το, θα πάθεις πλάκα).
Τόσο απλό είναι αδέρφια...

Ένα παληκάρι είκοσι χρονώ'... (από την Αυστραλία)

Πόσο ευγενής μπορεί να είναι ένας άνθρωπος μέσα στον μεγάλο πόνο του;
Ίσως όσο ο πατέρας του δολοφονημένου απ' τους τραμπούκους στη Μύκονο παληκαριού. Μάλλον δεν γίνεται περισσότερο. Και, έτσι όπως τα 'πε, βολεύτηκες, ε;
Αλλά ΟΧΙ. Δεν ήταν "μια κακιά στιγμή".
Είναι που όποιος ανοίγει μαγαζί "υγειονομικού ενδιαφέροντος", τα χώνει στους μπάτσους, στη διεύθυνση υγειινής, στη μαφία της περιοχής και στους ντήλερς επίσης.
Είναι που την πρώτη βδομάδα λειτουργίας, θα μπουν ουσίες στο μαγαζί -χωρίς φυσικά να γίνει τίποτε μεμπτόν, η φάση γίνεται μόνο για να είναι δεμένοι όλοι με συμφωνία κυρίων.
Αφού τα ξέρουμε αυτά εσύ κι εγώ, τα ξέρουν όλοι. Από τον "αρμόδιο" υπουργό, μέχρι τον χαφιεδάκο στο πάρκινγκ.
Αλλά αυτά δεν είναι η κυρίως αιτία.
Η κυρίως αυτία είσαι ΕΣΥ.
Που φροντίζεις να γνωριστείς με τον τραμπούκο στην είσοδο, γιατί έτσι βγάζεις γκόμενα. Που πηγαίνεις σ' αυτά τα μαγαζιά και κάνεις τον σπουδαίο. (Σε ποιον; Στον υπόκοσμο που συχνάζει εκεί).
Και που με θεωρείς γραφικό που στα λέω αυτά, ντεμοντέ και ξενέρωτο.
Μπορεί να είμαι όλα αυτά -κι άλλα τόσα αν θέλεις. Αλλά έχω δίκιο ξέρεις.
Ας μη σε πείσω ποτέ.
Κι ας μην είσαι εσύ ο επόμενος.

Περί κοινής γνώμης (ξανά...)

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, κάπου μακριά, σ' ένα μέρος που το λένε Μιανμάρ, θύματα μιας θεομηνίας -οι πιο τυχεροί απ' αυτούς έχουν πεθάνει.
Χέσ' τους, μακριά είναι, τι σε νοιάζει εσένα;
Εδώ δε σε νοιάζουν αυτά που σου κοπανάνε στο δικό σου κεφάλι.
Μια απορία μόνο έχω: Γι' αυτά που σου συμβαίνουν, δεν καταλαβαίνεις ποιός φταίει; Νομίζεις ότι είναι εκ Θεού ας πούμε; Ή μήπως νομίζεις πως εσύ είσαι μάγκας, θα τη βγάλεις καθαρή-εσύ ειδικά; Ή απλώς είσαι τόσο μαλάκας που δεν σε νοιάζει;
Δεν μπορείς να μου λύσεις την απορία, το ξέρω. Δε με πειράζει αυτό. Με πειράζει που είσαι πλειοψηφία. Που είσαι "η κοινή γνώμη". Κοινή, με τη σημασία που έχει η λέξη όταν τη λέμε για γυναίκα.

Φράουλες και αίμα...

Την είδηση την ξέρεις, τι να σου λέω...
Και δεν την έμαθες τώρα που έτυχε να πάνε οι ΚΚΕδες, φάγανε ξύλο (ΚΑΙ αυτοί) κι έγινε θέμα. Το ήξερες κι από πριν. Και δεν συμβαίνει μόνο στα φραουλοχώραφα. Κι αυτό το ξέρεις.
Αλλά τι να κάνεις θα μου πεις, ε;
Έχει να κάνεις κάτι.
ΜΗ ΦΑΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΦΕΤΟΣ.
Όχι μόνο απ' την Ηλεία, από πουθενά. Αυτό βγήκε στη φόρα, αυτό να κάνεις. Μήπως τρομάξουν και τίποτ' άλλοι.
Αν θες να κάνεις κάτι παραπάνω, κάν' το. Εγώ σου προτείνω το πολύ εύκολο.
ΚΑΙ ΠΕΣ ΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ.
Ούτε κινητοποίηση, ούτε τίποτα. Δε θα κουραστείς. Απλώς,
ΜΗ ΦΑΣ ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΦΕΤΟΣ...

Άρση Βαρών: Κάτσε πάνω στη ντόπα!

-Παίρνουν αναβολικά οι Ολυμπιονίκες;
-Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

1997: Ο Χ. Κωνσταντινίδης, μέλος της Εθνικής Ομάδας της Άρσης Βαρών, καταγγέλει όργιο ντόπας στα πλαίσια της Ομάδας, που, κατά τον καταγγέλοντα, έφτασε μέχρι το σημείο να του κάνει ενέσεις αναβολικών ο ίδιος ο Ιακώβου. Πέσανε να τον φάνε, να τον βγάλουνε τρελό. Επειδή ο δυστυχής αυτός έντιμος άνθρωπος έτυχε να είναι αστυφύλακας, αντάλλαξε την διατήρηση της εργασίας του με μία, εκ των υστέρων, δήλωση ότι λάθος κατάλαβε, δεν ήταν ακριβώς ντόπα η ντόπα. Μετά, τον εξαφάνισαν από τον αθλητισμό (φυσικά!) και τα ΜΜΕ (πράγμα καθόλου δύσκολο, αφού τα ΜΜΕ, πλην ελάχιστων μεμονομένων δημοσιογράφων που αντέχουν ακόμα, έχουν μερίδιο στην πίττα των μεταλλίων της ντόπας και ξεφτίλας).
Τώρα δηλώνουν "συγκλονισμένοι", αυτοί που στο παρασκήνιο σκίζονται να πάρει η Θάνου τα μετάλλια της Τζόουνς.

Τίτλοι Ειδήσεων και σχόλια...

*
"Να μην ΝΑΤΟποιήσουμε το πρόβλημα της ονομασίας της FYROM, να μην το μετατρέψουμε σε πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να μεταφέρουμε το ζήτημα στα πλαίσια του ΟΗΕ" -Αλέκος Αλαβάνος.

Σωστά. Δεν μας συμφέρει να το φέρουμε στο ΝΑΤΟ (που έχουμε βέτο) ή στην ΕΕ (που επίσης έχουμε), πρέπει να το πάμε στον ΟΗΕ (που δεν έχουμε βέτο). Άλλωστε, οδηγώντας το Κυπριακό στον ΟΗΕ, εξασφαλίσαμε 117 ευνοϊκές αποφάσεις -γι' αυτό λύθηκε.

*
Δέκα μήνες μετά την απόφαση του Δικαστηρίου για την υπόθεση της "17 Νοέμβρη", η τελική απόφαση και το σκεπτικό της δεν έχει... καθαρογραφεί. Τυπικά οι καταδικασθέντες δεν έχουν επισήμως καταδικασθεί. (από την "Ελευθεροτυπία")

Επίσης δεν μπορούν να προσφύγουν πουθενά -θα έπρεπε να το δικαιούνται αν το ήθελαν Ο,ΤΙ κι αν έχουν κάνει- εναντίον αυτού του σκεπτικού (που δεν υπάρχει).
Είμεθα ευνομούμενη πολιτεία -φυσικά και είμεθα. Δεν το 'χουμε καθαρογράψει ακόμα απλώς...

*
"Στα προγράμματα σίτισης απόρων στις ΗΠΑ συμμετέχουν 28 εκατομμύρια άτομα. Περίπου 50 εκατομμύρια συνολικά βρίσκονται κάτω από το όριο φτώχειας και άλλοι τόσοι υπολογίζονται πως είναι οι λειτουργικά αναλφάβητοι" ( "Ιντιπέντετ")

Η σούμα βγάζει περίπου τον μισό πληθυσμό της υπερδύναμης. Που γι' αυτό είναι υπερδύναμη.
Διότι "όσο χειρότερα τρώνε οι άνθρωποι, τόσο πιο ισχυρό στρατό κάνουν" (Ρενέ Γκοσινύ -"Ο Αστερίξ Λεγεωνάριος")

*
Κυκλοφορεί σαν μήνυμα σε κινητά και ηλεκτρονικά ταχυδρομεία -και είναι καλό:
"ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΟΜΦΗ, Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΓΙΝΕ ΜΟΡΦΗ;"

Μακεδονία -Ερωτήματα (χωρίς απαντήσεις)

Ερώτημα 1:
Εκείνη την "εθνική" θέση του '92, "όνομα χωρίς τη λέξη Μακεδονία και τα παράγωγά της", όποιος τολμούσε να την κρίνει έστω και διακριτικά ΤΟΤΕ, τον βγάζαμε προδότη, μη σου πω και πράκτορα. ΤΩΡΑ, όλοι λένε πως ήτανε μαλακία -γι' αυτό την κάναμε -όλοι- γαργάρα. ΑΛΗΘΕΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΣΩΣΤΗ;

Ερώτημα 1β:
Στην ονομασία FYROM, που εν τη αδιαλαξία μας δεχτήκαμε τότε, το Μ. θα πει Μακεδονία ή λάθος θυμάμαι;

Ερώτημα 2:
Αν υποθέσουμε ότι δηλώνουμε ότι δεν θα αναγνωρίσουμε ποτέ αυτό που σήμερα λέμε FYROM αν δεν συμβιβαστεί, τί ακριβώς θα πάθουμε;
Εκ τούτου δε, Ερώτημα 2β:
Το γεγονός ότι το παραπάνω ερώτημα το έχει θέσει μόνο ο Καρατζαφέρης (μπρρρ...), κάνει κανέναν "προοδευτικό" να ντρέπεται ή όχι;
Ή αλλιώς, Ερώτημα 2γ:
Από το ότι για καμμιά σαρανταριά χρόνια δεν αναγνωρίζαμε το Ισραήλ, τι ακριβώς πάθαμε;

Ερώτημα 3:
Το ότι το VMRO είναι το εκεί αντίστοιχο της δικιάς μας "Χρυσής Αυγής" μας λέει κάτι κ. Αλέκο μου (που πήγατε να συζητήσετε), κ.Γιώργο μου (που θέλετε να πάτε, αφού πήγε ο κ.Αλέκος) και λοιποί συγγενείς;

Ερώτημα 4:
Το ΚΚΕ που καταγγέλει τον Συνασπισμό (διότι αυτός είναι ο προορισμός του στη ζωή, από εποχής ΚΚΕ-Εσωτ. ακόμα), ότι συμφώνησε στην "εθνική" γραμμή του '92, ας ρωτήσει την κ.Αλέκα τι θέση πήρε στο Συμβούλιο των Αρχηγών. Εξακολουθεί να είναι γραμματέας του, άρα δεν την αποκύρηξε -ακόμα. (Έναν Φαράκο τον θυμάστε; Κάποιον Κολιγιάννη;)
Παρεμπιπτόντως, Ερώτημα 4β:
Άκουσα σήμερα το πρωί κάποιο μέλος του ΠΓ του ΚΚΕ, (δε θυμάμαι όνομα, στη ΝΕΤ ήτανε) να λέει, για να αποδείξει ότι ο Συνασπισμός ταυτίζεται με τα "αστικά" κόμματα (αυτή είναι η μόνη τους φαγούρα είπαμε), ότι πρέπει να πάμε χρόνια πίσω, για να δούμε τι θέσεις είχε για τα Βαλκάνια, "τουλάχιστον πριν το '94" -είπε. Να πάμε λίγο πιο πίσω; Μέχρι 5η Ολομέλεια να πούμε; Τι είπατε; Έφυγα πολύ;

Ερώτημα 5 (αυτό ίσως να μην ενδιαφέρει πολλούς, εμένα όμως με καίει):
Γιατί όταν η Αριστερά (η κανονική Αριστερά) πρέπει να πάρει μια θέση σε κάποιο Εθνικό Θέμα, πολύ περισσότερο όταν αισθάνεται πως πρέπει να πάρει μια θέση ας πούμε πατριωτική, βγάζει μια αμηχανία, σα να μη χωνεύει τον εαυτό της ένα πράμα;

Πιθανές απαντήσεις κάθε είδους, ευπρόσδεκτες...

Περί "Μεγάλης Αριστεράς"...

...ένα σχόλιο...

Για το ΚΚΕ το έχω λύσει από καιρό: Η πολιτική του "όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια" - όλη η Αθήνα στο Πεδίο του Άρεως, εμείς μονάχοι στην Ομόνοια μη πιάσουμε κορέους - είναι βέβαιοι στον Περισσό πως είναι σωστή. Εμωράνθησαν και έχουν απωλεσθεί από καιρό.
Για το ΠΑΣΟΚ δεν το 'χω λύσει ακόμα: Είναι τυφλοί ή απλώς αυτοκτονούν;
Το πλοίο βυθίζεται, οι επιβάτες πηδάνε στις βάρκες κι η ορχήστρα παίζει μονάχη στο σαλόνι της πρώτης θέσης. Ας πει "μία συντρόφισσα" στον καπετάνιο, ότι στον "Τιτανικό" η ορχήστρα είχε τουλάχιστον ανέβει στο κατάστρωμα...

Υστερόγραφο: Αυτό το ναυάγιο έχει ένα μόνο καλό: Μαζί με τους "πρωτοκλασάτους" που μας πήδηξαν όσο μας πήδηξαν, τραβάει στον πάτο Ανδρουλάκηδες, Δαμανάκηδες, Μπίστηδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Κάτι Μανοανδριανόπουλοι ίσως να τη γλυτώσουν, μια και την έκαναν νωρίς. Όμως αυτοί είχαν πάντα πιο πολύ μυαλό απ' τους λιγούρηδες...

Εμείς θα νικήσουμε στο τέλος...

"...προσπαθούν να μας πάρουν τα σώβρακα, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλοί που παίζουν για τη φανέλλα..."
(Τάδε έφη "ναυτίλος" - Ελευθεροτυπία, 11/3/2008)


Ωραίο σύνθημα!... Στείλτε το σ' αυτούς που πρέπει, με όποιον τρόπο μπορείτε!...

blogs & blogers...

Ιστολόγια. Ή και ηλεκτρονικά ημερολόγια στα Ελληνικά. Που αυτό ακριβώς είναι.
Άλλο τώρα αν "η ανάγκη να μιλήσω δημόσια", για πολλούς έχει γίνει -ή ήταν εξ αρχής- "η ανάγκη να γίνω διάσημος".
Που κι αυτό δεν είναι προς θάνατον. Δικαίωμα του καθενός είναι να θέλει να γίνει ό,τι γουστάρει. Εδώ ο άλλος, νομάρχης άνθρωπος, ήθελε να γίνει Ζορό κι έγινε.
Αλλά απ' το σημείο αυτό, μέχρι την αντίληψη ότι bloger=ό,τι λέω είναι και πρώτο, μεσολαβούν κάτι χιλιόμετρα.
Αλλά κι αυτό δικαίωμα του καθενός είναι, κανείς δεν κρίνεται με βάση την ιδέα που έχει για τον εαυτό του άλλωστε. (Δεν το λέω εγώ αυτό, ο Μαρξ το λέει -Θεός ΄σ'χωρέστον κι αυτόν).
Το πρόβλημα αρχίζει όταν πληθαίνουν οι απόψεις ότι οι blogers είναι ΤΟ κίνημα, ότι η κριτική κάθε πικραμένου που γράφει ό,τι μαλακία του κατέβει είναι "φίμωμα της ελεύθερης φωνής των νέων" (λες και απαγορεύεται να είσαι 80 χρονών και να έχεις 80 blogs) -και ότι δεν καταλαβαίνουμε πως στο χάος των εκατομμυρίων αναρτήσεων κάθε ώρα και στιγμή, τελικά δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ απολύτως σημασία τι λέμε εδώ μέσα. Ακόμα κι αν σε διαβάζουν χίλιοι άνθρωποι κάθε μέρα, ακόμα κι αν όλοι αυτοί συμφωνούνε κιόλας με όσα λες, πάλι ένας κόκκος άμμου είσαι.
Εκτός βέβαια -και εκεί πια το πρόβλημα γίνεται μεγάλο- αν μιλάμε για κάτι πιο σύνθετο...
Π.χ.:
Κάποιος κάνει μια παρέμβαση, μια δήλωση, που μπερδεύει λίγο τα πράγματα. (Ας πούμε, το πολύ πρόσφατο, ο Μίκης για τα Σκοπιανά).
Δύσκολα μπορεί να βγει πολιτικός ή δημοσιογράφος να του τα χώσει -έχει κόστος.
Κι αν το τολμήσει κάποιος, τότε, αυτός ο κάποιος, ρισκάρει την αντιπαράθεση "ο λόγος του Τάδε εναντίον του λόγου του Μίκη".
Αντ' αυτού λοιπόν, βάζουμε δυο-τρία blogs να λένε "εθνικιστικό παραλήρημα του Μίκη", "τα έχει χάσει αυτός", "Άνθιμος, Μίκης, Ψωμιάδης" κλπ.
Μετά, δημοσιογραφάρες διάφορες γράφουν ή λένε στα μέσα ότι "στα blogs" -που είπαμε είναι ό,τι το προοδευτικότερον- αυτά γράφονται για τον Μίκη.
Και, επιπλέον, αν κάποιος παραξενεύεται απ' αυτά που ο Μίκης λέει και δεν συμφωνεί, αν θέλει να ανοίξει ένας διάλογος γι' αυτά, αυτό είναι αδύνατον. Διότι ή "βρίσκεσαι κι εσύ σ' ένα εθνικιστικό παραλήρημα" ή συμφωνείς ότι ο Μίκης λέει μαλακίες. Μέση οδός κλειστή. Δημοκρατικόν, ίνα μην είπω και επαναστατικόν.
Άσε που ενίοτε βολεύει διπλά -π.χ. με την ευκαιρία βαράμε και τον Λαζόπουλο που διάβασε την επιστολή του Μίκη. Ο οποίος Λαζόπουλος, είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας στο είδος του -για την ακρίβεια είναι ένα είδος μόνος του- αλλά εμείς, πρώτα τον αναγορεύουμε σε ταγό του λαού (που δεν είναι ο άνθρωπος -και γιατί να είναι δηλαδή) και μετά, ειδικώς που τώρα τελευταία τα χώνει στο Mega για τα Ζαχοπούλεια καραγκιοζλίκια του, εκφράζουμε τη θλίψη μας που ο "ταγός" αυτός προωθεί εθνικιστικά παραληρήματα.
Ο κάθε Λαζόπουλος αυτού του κόσμου είναι χρήσιμος. Και καμμιά φορά και λίγο επικίνδυνος. Ποτέ δεν είναι πολύ επικίνδυνος. Αν γίνει παθαίνει "ατύχημα" -κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
Αλλά και αυτό το λίγο, κάποιους τους ενοχλεί πολύ.
Και, συνειδητά ή όχι, μπαίνει στο χορό και η "εναλλακτική ενημέρωση" του διαδικτύου.
Που δεν είναι ούτε εναλλακτική, ούτε ενημέρωση. Είναι πολλές φωνές, η κάθε μία μόνη της.
Και, περιέργως, ενοχλούν. Αλλά μην την πατήσουμε και πιστέψουμε ότι εμείς είμαστε γίγαντες. Αυτοί είναι νάνοι.

ΣΥΝ, Τσίπρας, ΣΥΡΙΖΑ...

κε άλλε ιστορίε, που θα 'λεγε κι ο Μποστ...



Κάτι νέο (;) γεννιέται. Ή κάτι παλιό, που ήταν εδώ και φώναζε, βγαίνει στη γύρα. Σε κάποιους κάνει εντύπωση που ένας πρόεδρος κόμματος κυκλοφορεί αχτένιστος, χωρίς γραβάτα και όταν μιλάει φαίνεται από μακριά ότι δεν έχει έτοιμο από πριν αυτό που λέει. Και -αυτό κι αν είναι ρατσισμός- που είναι και νέος λένε. Το να έχεις εξουσία και να μπορείς να μοιάζεις (δεν ξέρω αν είναι, αλλά μοιάζει) κανονικός άνθρωπος, είναι το ίδιο δύσκολο και στα είκοσι και στα ογδόντα. Ότι κάποιοι έλεγαν πριν απ' τις εκλογές ότι σ' αυτές τελειώνει το πολιτικό σύστημα, ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα "ξέραμε" από πριν το τοπίο, οι πολλοί το έχουνε ξεχάσει. Και, εννοείται, έχουν ξεχάσει ότι μας παίρναν στο ψιλό όσους το λέγαμε.

Δηλαδή, θα μου πεις, βλέπεις μια νέα προοπτική στον ορίζοντα;

Όχι. Όχι όπως το εννοείς. Αλλά δεν είναι μόνο που πρέπει να βγει κάποιος με συγκεκριμμένες προτάσεις και σχέδιο για το κάθε μέρα μου. Δεν είναι αυτό που επείγει - όχι για μένα τουλάχιστον.

Κάποιον να πάρει από πάνω μου την απαξία που ζω ψάχνω. Και δεν ξέρω αν ο μέσος μαλάκας (που χαϊδευτικά τον λες "μέσο έλληνα" ή "κοινή γνώμη") είναι έτοιμος να ξυπνήσει.

Δεν ξέρω πόσοι ντρέπονται σήμερα που ψήφισαν τον βλαμένο (με την ιατρική έννοια) που κυκλοφορεί με το σπαθί και τη μάσκα του Ζορό. Δεν ξέρω πόσοι ντρέπονται που ψήφισαν αυτούς που διόρισαν τον "δεν είναι ρύπος το CO2". Δεν ξέρω πόσοι ανέχονται να είναι στο Μέγαρο Μαξίμου οι γελοίοι με τα παιδαριώδη ψέμματα. Δεν ξέρω πόσοι είναι αυτοί που δεν μπορούν να δουν τον νέο Ζίγδη να διαλύει ένα κόμμα που κάποτε επένδυσαν σ' αυτό.
Θέλω μια δημοσκόπηση που να μετράει αυτούς. Όχι την πρόθεση ψήφου.

Λιθάνθρακας, μεταρρύθμιση, πρόοδος...

"Γιατί η πρόοδος
να μην πηγαίνει προς τα πίσω;"
Αρτύρ Ρεμπώ

Λιθάνθρακες ο Θησαυρός...

Αυτό το ανθρωπάκι που "διοικεί" την ΔΕΗ, έθεσε υποψηφιότητα για Νόμπελ.
Χημείας, όχι βλακείας. Διότι, σου λέει, το διοξείδιο του άνθρακα ΔΕΝ είναι ρύπος!
Αλλά δεν θα το πάρει (το Νόμπελ), γιατί πολύ πριν απ' αυτόν, αρχές της δεκαετίας του '60, διάφοροι Αμερικάνοι επιστήμονες (του κώλου κι αυτοί), τον πρόλαβαν.
Εκείνοι ήτανε πιο προωθημένοι βέβαια. Διότι έλεγαν -σε εφημερίδες, τηλεοπτικές εκπομπές, μέχρι και σε διαφημίσεις -ότι το διοξείδιο του άνθρακα κάνει καλό(!), διότι η έκλυσή του από τη βιομηχανία, φιλτράρει και καθαρίζει τον αέρα. Έτσι ακριβώς. Εκεί βέβαια, αποδείχθηκε αργότερα, είχαμε κανονική πρόσληψη κια μισθοδοσία αυτών των τύπων, από βιομηχανίες αλλά και την κυβέρνηση.
Επειδή για τον δικό μας τον μαλάκα δεν έχω στοιχεία -και κανέναν δεν κάνει να κατηγορούμε χωρίς στοιχεία, άσε που αν το κάνουμε ο Ρουσόπουλος θα μας κλείσει τα ιστολόγια (μ' αυτή τη μαλακία πάλι, δεν θέλω ν΄ασχοληθώ)- λέω να σας το βάλω σαν κουίζ. Λοιπόν:
ΚΟΥΙΖ
"Το Co2 δεν είναι ρύπος. Το πίνουμε με την μπίρα και την Coca cola και δεν παθαίνουμε τίποτα". Αυτός που εκφράζει αυτή την άποψη είναι:

Α. Ηλίθιος.
Β. Κρατικός Υπάλληλος σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Γ. Κάποιος που λέει μαλακίες με προσωπική πρωτοβουλία, για να γίνει αρεστός στους προϊσταμένους του.
Δ. Αμοιβόμενος συνεργάτης εταιρειών λιθάνθρακα.
Ε. Όλα τα ανωτέρω.

Η κρυφή αρχή της υπόθεσης Ζαχόπουλου

Είναι η υπόθεση Ζαχόπουλου το υπ' αριθμόν ένα (1) σκάνδαλο της τρέχουσας (να φύγει) κυβέρνησης;
Θα είναι. Αφού όλοι το διυλίζουν, ε;
Περιμένω, δύο μήνες τώρα, κάποιος να πιάσει την υπόθεση από την αρχή, από εκεί που αρχίζει να βρωμάει.
Και εκεί, στην αρχή, υπάρχουν πράγματα που μπορεί να είναι έτσι ή αλλιώς, που δεν αποδεικνύονται, αλλά και άλλα, που είναι αυταπόδεικτα και βρωμάνε. Υπάρχουν βεβαίως και κακοήθειες που κυκλοφορούν.
1ον:
Κάποιος- κάποιοι αποφασίζουν ότι ο "όπου να 'ναι θα γίνω πρωθυπουργός" Καραμανλής, ΠΡΕΠΕΙ να παντρευτεί πριν γίνει πρωθυπουργός.
Δεν αποδεικνύεται -και δεν είναι και κακό εδώ που τα λέμε.
2ον:
Ο Ζαχόπουλος τότε, του γνωρίζει μία φοιτήτρια της Σχολής Νηπιαγωγών, την τότε δεσποινίδα Νατάσσα Παζαϊτη.
Την παντρεύεται σε χρόνο dt.
Αυταπόδεικτον. Ο γάμος έγινε σε "απευθείας μετάδοση" που λένε.
3ον:
Η περί ής ο λόγος Νατάσσα, ΠΡΙΝ τελειώσει τη Νηπιαγωγών, αρχίζει ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ στην ΙΑΤΡΙΚΗ.
Αυταπόδεικτον, από τις χρονολογίες.
4ον:
Κυκλοφορεί ευρύτατα στην "πιάτσα" του Πανεπιστημίου ότι ο καθηγητής Λυκείου Ζαχόπουλος, βρίσκει διάφορους που κάνουν το Διδακτορικό της μετέπειτα κυρίας Καραμανλή.
Δεν αποδεικνύεται -αλλά μία ούτε καν Νηπιαγωγός, δεν μπορεί να κάνει Διδακτορικό Ιατρικής μόνη της. Θα μου πεις, υπάρχουν και ιδιοφυίες...
5ον:
Ολυμπία Γκίμπα- Τζιαμπίρη: Καθηγήτρια Πανεπιστημίου, supervisor του διδακτορικού που λέγαμε, που κατάφερε να γίνει δεκτή για... μεταπτυχιακό στο Tufts, η προπτυχιακιά της Νηπιαγωγών.
Αυταπόδεικτον επίσης.
6ον:
Ο σύζυγος της ιδιοφυίας που λέγαμε, γίνεται Πρωθυπουργός.
Ο Ζαχόπουλος ΓΓ του ΥΠΠΟ.
Η Γκίμπα- Τζιαμπίρη πρόεδρος του ΙΚΥ.
ΚΑΙ αυτάποδεικτα -ΚΑΙ βρωμοκοπάνε όλα αυτά.
7ον, τελευταίον, αλλά όχι έσχατον:
Όλη η Θεσσαλονίκη (τουλάχιστον), έχει ακούσει ως φήμη τον λόγο που ΕΠΡΕΠΕ να παντρευτεί ο μεγάλος.
Κακοήθεια.
Κι άλλη μια φήμη λέει ότι ο Ζαχόπουλος τον ξέρει. Κι ότι μπορεί να τ' αποδείξει κιόλας.
Αυτό κι αν είναι κακοήθεια...

Ζαχόπουλος

Ο κ. Γενικός φούνταρε. Ανεπιτυχώς μεν, αλλά φούνταρε.
Έπειτα μάθαμε -μεταξύ άλλων- ότι λίγο πριν, είχε παύσει λέει τον δικηγόρο του, δι' επιστολής μάλιστα.
Τώρα, το ότι ο εν λόγω δικηγόρος δεν μπορούσε να είναι κανενός δικηγόρος, αφού τον διέγραψε ο σύλλογος του, διότι είχε κάνει κάτι πλαστογραφιούλες, κάτι υπεξαιρεσούλες και ολίγην φυλακή, αυτό δεν ενόχλησε κανέναν. Ούτε δικηγορικό σύλλογο, ούτε κ. Γενικό, ούτε "γνωστό δικηγορικό γραφείο" (του Πλεύρη ντε) που, κατά δήλωσιν του υιού-βουλευτού τον είχε συνεργάτη, "όπως και άλλα νομικά γραφεία". (Ο ΔΣΑ δεν θα ρωτήσει, γι' αυτό ρωτάω εγώ: Ποιά;)
Μετά, ο εν λόγω "δικηγόρος" ομοίως φούνταρε. Ανεπιτυχώς κι αυτός.
Μια αυτοκτονία της προκοπής δεν καταφέρανε - φαίνεται όμως ότι σε άλλα τα είχανε καταφέρει μια χαρά -και μάλλον γι' αυτό πήρανε ένας-ένας σειρά για φουντάρισμα.
Και βγαίνει τώρα ο, προοδευτικός λεγόμενος (τρομάρα του) Τύπος, γραπτός τε και ηλεκτρονικός, και απαιτεί να γίνει σε βάθος έρευνα για το ΚΑΣ και τους αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων. 2 δισ. ευρώ είναι αυτά, σου λένε.
Να γίνει, γιατί όχι;
Μόνο που ένα μικρό μέρος μόνο των 2 δισ. έχει να κάνει με το ΚΑΣ.
Τα χοντρά πακέτα είναι -και τι δεν είναι:
Επιχορηγήσεις Θεάτρων (κανονικών και μαϊμούδων) και Πολιτιστικών Συλλόγων (όπως "προστασίας του παραδοσιακού καρνάβαλου τραχανοπλαγιάς" -μέχρι και κάποιος "Όμιλος Φίλων Ευρωπαϊκής Ένωσης" -ή κάπως έτσι, υπάρχει και τα 'χει πάρει κανονικά).
Μετακλήσεις "καταξιωμένων" (τι σκατά θα πει αυτό δεν ξέρω) σκηνοθετών.
Εκδηλώσεις και Φεστιβάλ ανά την επικράτεια.
Κρατικά Βραβεία κάθε είδους, φύσεως και μορφής - που πάνε μαζί με χρήμα βεβαίως.
Ανεξέλεγκτη -εντελώς όμως- χρηματοδότηση Κρατικών Σκηνών και Οργανισμών με ύψος ποσών για συγκεκριμμένες ανάγκες, που όταν τ' ακούει η "πιάτσα" (τα ποσά)κατουριέται στο γέλιο.
Δεξιώσεις, τιμητικές εκδηλώσεις, ειδικές εκδόσεις -κι ότι μπορεί και δεν μπορεί να βάλει νους ανθρώπου.
Κι άμα αρχίσουμε να βάζουμε μέσα και τ' αθλητικά -του ΥΠΠΟ είναι κι αυτά κι απ' τον Ζαχόπολο περνούσανε- σωματεία, όπως πχ σκουώς, σοφτ μπωλ και χόκεϋ επί χόρτου -έχουμε τέτοια στην Ελλάδα, δεν το ήξερες;- πάει η μπάλα, χάθηκε.
Αλλά ο προοδευτικός (τρομάρα του) που λέγαμε Τύπος, έχει λαμβάνειν φαίνεται κι αυτός απ' αυτά (οι εκδότες κι οι καναλάρχες δηλαδή). Διότι μέγαρα μουσικής έχει, ομάδες έχει, πολιτιστικές εκδηλώσεις διοργανώνει, ολυμπιονίκες έχει, καλιτέχνες σπρώχνει (και σπρώχνεται απ' αυτούς) -οπότε πάρε σου λένε ένα ΚΑΣ ενεργέ πολίτη και πολύ σου πέφτει.
Κι αν δεν καταλαβαίνεις γιατί ξαφνικά ο Τριανταφυλλόπουλος μας βγήκε υπερασπιστής της εντιμότητας του Ζαχόπουλου και γιατί απορεί που κανένας δεν πιστεύει ότι είχε ευαισθησίες τελικά ο άνθρωπος, να σου πω πως ούτε κι εγώ το καταλαβαίνω αυτό, αλλά μην ανησυχείς: πολύ γρήγορα θα μάθουμε το "κάτι" που δεν ξέρουμε ακόμα και θα καταλάβουμε.
Και:
Αν κάποιος θεωρεί ότι, για λόγους ανθρωπιστικούς, πρέπει να σεβαστούμε τον Ζαχόπουλο και να μη μιλάμε, ας θυμηθεί τον Ζαχόπουλο του καλοκαιριού. Με τις φωτιές. Στην Ολυμπία.
Τίποτε άλλο.
Για την ώρα.