Φανή Χαλκιά και καλά μυαλά...

Όταν το 2004, το -χωρίς να το συνειδητοποιεί εύχομαι- φασιστοειδές που αφού προσκύνησε τον προπονητή του για την καλή την ντόπα που δεν ανιχνεύτηκε, δήλωνε "η νίκη είναι στο κύτταρο του έλληνα", εσύ χαζογελούσες και χαιρόσουνα. (Το ίδιο φασιστάκι τώρα είπε "σήκωσε κεφάλι η ελλάδα και πέσαν να μας φάνε". Επίσης εύχομαι να μην ξέρει τι λέει)
Όταν άκουσες, τότε, όποιον στοιχειωδώς ξέρει από αθλητισμό να λέει "ρε παιδιά, πριν από κάτι μήνες, μόνη της το λέει, έκανε τη δημοσιογράφο και γύρναγε στα μπαρ, άρα αυτό που έκανε, απλώς ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ", τον έβριζες, θυμάσαι;
Όταν πιάσαν στο πράσα τον Σαμπάνη και κυκλοφόρησε ως επίσημη άποψη η γελοιότητα "καλέ του το ρίξαν στην πορτοκαλάδα του χωρίς να το καταλάβει το αθώον βρέφος", εσύ το πίστεψες.
Όταν σου φόρτωσαν την Ολυμπιάδα του 2004 -που θα την πληρώνεις για χρόνια ακόμα-πανηγύριζες.
Τις μαλακίες του τροχαίου -την ποινική δίκη ακόμα την τρενάρουμε παρεπιμπτόντως- των δύο κωλόπαιδων, (το έξυπνο κωλόπαιδο σταμάτησε τον αθλητισμό -το ηλίθιο απειλεί κι από πάνω που το κόψανε) τις κατάπιες αμάσητες.
Ε, φάε τώρα τα σκατά!....

ΕΠΙΣΗΣ:
Έχω βαρεθεί να ακούω ότι "η μάστιγα του ντόπινγκ, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί".
Μπορεί και παραμπορεί. Σε μια ώρα μέσα. Τρεις αποφάσεις θέλει:
1: Κανένα (ΚΑΝΕΝΑ όμως) κρατικό προνόμιο στους αθλητές. (Να γλυτώσει κι ο στρατός την ξεφτίλα να υφίσταται ως ...αξιωματικούς τους άχρηστους που ούτε κανονικοί φαντάροι δεν πήγανε -και να πάψουνε να νοιώθουνε μαλάκες οι πιτσιρικάδες που διαβάζουνε χρόνια για μια θέση σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ)
2: Καμιά φοροαπαλλαγή σε χορηγούς -διαφημιστές και λοιπούς παρατρεχάμενους.
3: Εξομοίωση των ποινών για τη διακίνηση απαγορευμένων ουσιών με εκείνες για τη διακίνηση ναρκωτικών - και ισόβια αφαίρεση της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος σε γιατρούς που θα αποδειχθεί τελεσίδικα ότι χορήγησαν συνταγές-μαϊμού για να ξεπεράσουν την απαγόρευση. (Ξέρεις πόσοι παγκόσμιοι πρωταθλητές και ολυμπιονίκες πάσχουν από άσθμα; Αν δεν ξέρεις ψάξ' το, θα πάθεις πλάκα).
Τόσο απλό είναι αδέρφια...

Ένα παληκάρι είκοσι χρονώ'... (από την Αυστραλία)

Πόσο ευγενής μπορεί να είναι ένας άνθρωπος μέσα στον μεγάλο πόνο του;
Ίσως όσο ο πατέρας του δολοφονημένου απ' τους τραμπούκους στη Μύκονο παληκαριού. Μάλλον δεν γίνεται περισσότερο. Και, έτσι όπως τα 'πε, βολεύτηκες, ε;
Αλλά ΟΧΙ. Δεν ήταν "μια κακιά στιγμή".
Είναι που όποιος ανοίγει μαγαζί "υγειονομικού ενδιαφέροντος", τα χώνει στους μπάτσους, στη διεύθυνση υγειινής, στη μαφία της περιοχής και στους ντήλερς επίσης.
Είναι που την πρώτη βδομάδα λειτουργίας, θα μπουν ουσίες στο μαγαζί -χωρίς φυσικά να γίνει τίποτε μεμπτόν, η φάση γίνεται μόνο για να είναι δεμένοι όλοι με συμφωνία κυρίων.
Αφού τα ξέρουμε αυτά εσύ κι εγώ, τα ξέρουν όλοι. Από τον "αρμόδιο" υπουργό, μέχρι τον χαφιεδάκο στο πάρκινγκ.
Αλλά αυτά δεν είναι η κυρίως αιτία.
Η κυρίως αυτία είσαι ΕΣΥ.
Που φροντίζεις να γνωριστείς με τον τραμπούκο στην είσοδο, γιατί έτσι βγάζεις γκόμενα. Που πηγαίνεις σ' αυτά τα μαγαζιά και κάνεις τον σπουδαίο. (Σε ποιον; Στον υπόκοσμο που συχνάζει εκεί).
Και που με θεωρείς γραφικό που στα λέω αυτά, ντεμοντέ και ξενέρωτο.
Μπορεί να είμαι όλα αυτά -κι άλλα τόσα αν θέλεις. Αλλά έχω δίκιο ξέρεις.
Ας μη σε πείσω ποτέ.
Κι ας μην είσαι εσύ ο επόμενος.