Στη Φλώρινα, στην Εγνατία Οδό, ένα αυτοκίνητο σκότωσε, ακόμα ένα αρκουδάκι. Το τέταρτο τα τελευταία χρόνια -κατά τον "Αρκτούρο". Δε βαριέσαι. Άμα ο νεκρός δεν είναι άνθρωπος, τότε δεν υπάρχουν θύματα. Μην κοιτάς που ο "Αρκτούρος" μετράει τ' αρκουδάκια. Σκύλους, γάτες, σκατζόχοιρους, φίδια, δεν μετράει κανείς. Που κάθε Σαββατοκύριακο έχουμε γενοκτονίες. Από ανεξόφλητα αυτοκίνητα που οδηγάνε γαϊδούρια.
Τα οποία γαϊδούρια ποτέ δεν χτυπάνε με το αυτοκίνητό τους κανονικά, τετράποδα γαϊδούρια, διότι εκεί το ανεξόφλητο μπορεί να πάθει ζημιά και να σκοτωθεί και το γαϊδούρι το δίποδο. Το οποίο σ' αυτή την περίπτωση φρενάρει, για να μη φάει το κεφάλι του. Πού θα το φάει σε καμιά αντικανονική προσπέραση, γιατί εκεί νομίζει πως μόνο ο άλλος κινδυνεύει.
Τώρα, γιατί στην Εγνατία και τις άλλες Εθνικές οδούς δεν φτιάχνουμε ειδικά στηθαία για να μην μπορούν να βγαίνουνε στο δρόμο ζωάκια - κάτι μας είπες τώρα!...
Ό,τι έργο ήτανε να γίνει στην Εγνατία έγινε. Τα φυλάκια των διοδίων μπήκανε. Οικολογικές αηδίες δεν χρειάζονται -στοιχίζουν πολύ και δεν προσφέρουν τίποτα.
("Οικολογικές αηδίες" ήτανε κάποτε οι προβλέψεις ότι το κλίμα θα γίνει θανατηφόρο -τότε που ένας υπουργός περιβάλλοντος, ο μετέπειτα καλύτερος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έλεγε "το νέφος; ποιό νέφος; φέρτε μου έναν νεκρό απ' το νέφος!" - οικολογικές αηδίες οι προβλέψεις ότι η ανάπτυξη των αστικών κέντρων και η έλειψη πράσινου θα ανεβάσουν τρομακτικά τις θερμοκρασίες. Πόσο είχες χθες στο σπίτι σου είπες;)
Και μια "οικολογική αηδία" ακόμη:
Το "πετ- κοκ" είναι στερεό καύσιμο που προέρχεται απ' το πετρέλαιο. Έχει μεγάλη θερμική απόδοση, επίσης προκαλεί όξινη βροχή και καρκίνους. Το χρησιμοποιούν, κανονικά και με άδειες, δύο κεραμοποιίες στη Λάρισα, σ' ένα χωριό που, άκου τώρα, το λένε Ομορφοχώρι!...
(Δες περισσότερα στο blog "Το πετ κοκ σκοτώνει" http://petcoke.wordpress.com -και από εκεί σε αρκετές ενδιαφέρουσες παραμπομπές)
Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007
Νεοέλληνες... (3ον)
Τώρα τελευταία, τα 'χω βάλει με τον Νεοέλληνα. Εγώ και όλοι οι Νεοέλληνες. Διότι όλοι έχουμε άποψη για όλους. Διότι, ως γνωστόν (υπό Dirty Harry), η άποψη είναι σαν την κωλοτρυπίδα: όλοι έχουν από μία. (Και επιπλέον, καθένας νομίζει ότι η δική του δεν βρωμάει).
Αλλά ο νεοέλλην, χρειάζεται και μια επιείκια. Διότι έχει πρόβλημα.
Ψάχνει να βρει έναν τρόπο, να καταφέρει κάτι που είναι πιο δύσκολο απ’ το να απατάς τη γυναίκα σου χωρίς να το καταλάβει. Είναι πιο περίπλοκο απ’ το να καταλάβεις τι προσπαθεί να πει ο Ζουράρις. Και πιο τρομαχτικό κι από δελτίο ειδήσεων.
Προσπαθεί να ταιριάξει τα αταίριαστα, να βολέψει τα αβόλευτα.
Θέλει δηλαδή, πώς να σας το πω, θέλει να γίνω φίρμα μια μέρα κι αυτός.
Να βγαίνει σ’ όλες τις εκπομπές στην τηλεόραση –αλλά χωρίς να πάρει μέρος σε ριάλιτυ ή να σκοτώσει τη γιαγιά του ας πούμε.
Να γίνει πρώτος στις δημόσιες σχέσεις –αλλά χωρίς να πληρώνει μάνατζερ.
Να μάθει πώς να κάνει το χαζό όταν πρέπει, χωρίς να καταντήσει σαν τον Πολύδωρα, ή να πουλάει κουλτούρα όπου τον παίρνει χωρίς να μοιάζει στον Νταλάρα.
Να μην καταντήσει να γίνει κάτι σαν Ρουβάς, αλλά να πάει Γιουροβίζιον και να ’ρθει πρώτος.
Να είναι κάθε βδομάδα καλεσμένος στον Τριανταφυλλόπουλο, όχι κατηγορούμενος βεβαίως, αλλά σαν ειδικός στο θέμα. Όποιο κι αν είν’ το θέμα.
Να πάρει ο Καρατζαφέρης 20%, έτσι για να πάθουνε την πλάκα τους όλοι οι άλλοι,
αλλά βέβαια χωρίς να τον ψηφίσει αυτός –γιατί είναι προχωρημένος δημοκράτης φυσικά.
Ή, ακόμα καλύτερα, να εκλεγεί αυτός ο ίδιος στην εξουσία, (κάνε με εμένα πρωθυπουργό για μια βδομάδα και θα δεις), αλλά χωρίς να γίνουν εκλογές –γιατί αν γίνουν δε θα τον ψηφίσει ούτε η μάνα του.
Έχει πάνω απ' το κεφάλι του μια Δεξιά, φτυστή η ΕΡΕ, μη το ματιάσω το πουλάκι μου, ένα ΠΑΣΟΚ που ούτε το ίδιο δεν θυμάται πια τι σκατά ήτανε μια φορά κι έναν καιρό και τι σκατά είναι τώρα, μια Αριστερά που δεν ευκαιρεί να του εξηγήσει γιατί "πρέπει" να την ψηφίσει, διότι έχει να του εξηγήσει πρώτα γιατί "δεν πρέπει" να ψηφίσει τους άλλους -και κυρίως έχει πάνω απ' το κεφάλι του το στεγαστικό, τις πιστωτικές, το διακοποδάνειο που πήρε για να πληρώσει το κατανωλωτικό που είχε πάρει για να σπουδάσει το παιδί,το άλλο καταναλωτικό -αυτό το πήρε για να πληρώσει το διακοποδάνειο -α, και τη δόση του αυτοκινήτου.
Δεν τον χωνεύω ώρες-ώρες, τον αγαπάω κάποιες άλλες, αλλά μονίμως δεν τον καταλαβαίνω: τι σκατά πρέπει -ακόμα- να του κάνουνε για να ξυπνήσει;
Αλλά ο νεοέλλην, χρειάζεται και μια επιείκια. Διότι έχει πρόβλημα.
Ψάχνει να βρει έναν τρόπο, να καταφέρει κάτι που είναι πιο δύσκολο απ’ το να απατάς τη γυναίκα σου χωρίς να το καταλάβει. Είναι πιο περίπλοκο απ’ το να καταλάβεις τι προσπαθεί να πει ο Ζουράρις. Και πιο τρομαχτικό κι από δελτίο ειδήσεων.
Προσπαθεί να ταιριάξει τα αταίριαστα, να βολέψει τα αβόλευτα.
Θέλει δηλαδή, πώς να σας το πω, θέλει να γίνω φίρμα μια μέρα κι αυτός.
Να βγαίνει σ’ όλες τις εκπομπές στην τηλεόραση –αλλά χωρίς να πάρει μέρος σε ριάλιτυ ή να σκοτώσει τη γιαγιά του ας πούμε.
Να γίνει πρώτος στις δημόσιες σχέσεις –αλλά χωρίς να πληρώνει μάνατζερ.
Να μάθει πώς να κάνει το χαζό όταν πρέπει, χωρίς να καταντήσει σαν τον Πολύδωρα, ή να πουλάει κουλτούρα όπου τον παίρνει χωρίς να μοιάζει στον Νταλάρα.
Να μην καταντήσει να γίνει κάτι σαν Ρουβάς, αλλά να πάει Γιουροβίζιον και να ’ρθει πρώτος.
Να είναι κάθε βδομάδα καλεσμένος στον Τριανταφυλλόπουλο, όχι κατηγορούμενος βεβαίως, αλλά σαν ειδικός στο θέμα. Όποιο κι αν είν’ το θέμα.
Να πάρει ο Καρατζαφέρης 20%, έτσι για να πάθουνε την πλάκα τους όλοι οι άλλοι,
αλλά βέβαια χωρίς να τον ψηφίσει αυτός –γιατί είναι προχωρημένος δημοκράτης φυσικά.
Ή, ακόμα καλύτερα, να εκλεγεί αυτός ο ίδιος στην εξουσία, (κάνε με εμένα πρωθυπουργό για μια βδομάδα και θα δεις), αλλά χωρίς να γίνουν εκλογές –γιατί αν γίνουν δε θα τον ψηφίσει ούτε η μάνα του.
Έχει πάνω απ' το κεφάλι του μια Δεξιά, φτυστή η ΕΡΕ, μη το ματιάσω το πουλάκι μου, ένα ΠΑΣΟΚ που ούτε το ίδιο δεν θυμάται πια τι σκατά ήτανε μια φορά κι έναν καιρό και τι σκατά είναι τώρα, μια Αριστερά που δεν ευκαιρεί να του εξηγήσει γιατί "πρέπει" να την ψηφίσει, διότι έχει να του εξηγήσει πρώτα γιατί "δεν πρέπει" να ψηφίσει τους άλλους -και κυρίως έχει πάνω απ' το κεφάλι του το στεγαστικό, τις πιστωτικές, το διακοποδάνειο που πήρε για να πληρώσει το κατανωλωτικό που είχε πάρει για να σπουδάσει το παιδί,το άλλο καταναλωτικό -αυτό το πήρε για να πληρώσει το διακοποδάνειο -α, και τη δόση του αυτοκινήτου.
Δεν τον χωνεύω ώρες-ώρες, τον αγαπάω κάποιες άλλες, αλλά μονίμως δεν τον καταλαβαίνω: τι σκατά πρέπει -ακόμα- να του κάνουνε για να ξυπνήσει;
Κυριακή 15 Ιουλίου 2007
Οδηγός Επιβίωσης εν μέσω -τινών- Νεοελλήνων
(Εν τινι τρόπω, συνέχεια εκ του προηγουμένου)
Πώς να συννενοηθείς με κρετίνους -και τι να κάνεις μη συνεννοούμενος;
Επεισόδιο αρ. 1:
Συναυλία στην Αθήνα, με θέμα "Οι ουσίες στο Ελληνικό Τραγούδι".
Νοικοκυραίοι που πήγανε (γιατί στο διάολο πήγανε, οι συγκεκριμμένοι τύποι, ειδικά εκεί;).
Στο τέλος της συναυλίας, επιτέθηκαν (φραστικά μόνο, δόξα τω Θεώ) στον Υπουργό Πολιτισμού, γιατί "έφερε εδώ τους χασικλήδες που θα διαφθείρουν τα παιδιά μας". Κάποιος, γράφτηκε κάπου, τα 'βαλε και με το γεγονός ότι ακούστηκαν τούρκικα τραγούδια (νόμιζε ότι ο Γιοβάν Τσαούς ήτανε Τούρκος -άσε που ακούστηκαν και Σμυρνέϊκα).
Επεισόδιο αρ. 2:
"Λυσιστράτη" από το ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Νοικοκυραίοι που πήγανε (ίδια, ό.π., ερώτηση), επιτέθηκαν (φραστικά μόνο επίσης, ακόμα δεν άρχισαν να μας δέρνουνε), στον διευθυντή του Θεάτρου Νικήτα Τσακίρογλου, γιατί "ήρθαμε να δούμε θέατρο με τα παιδιά μας και είδαμε τσόντα, άσε πια τα βρωμόλογα. (Κι εγώ που, προς στιγμήν, νόμισα ότι οι μουρμούρες στη σκηνή του Κινησία -ελάχιστες βέβαια -δήλωναν καλιτεχνικές αντιρρήσεις...)
Το θέμα δεν είναι πόσο καλή ή κακή μπορεί να ήταν η συναυλία ή η παράσταση.
(Για τη συναυλία δεν έχω άποψη, δεν ήμουν εκεί, για την παράσταση τα έχω πει).
Το θέμα είναι τι κάνεις με τους νοικοκυραίους.
Η λύση -όχι να αντιδράσεις, απλώς να μπορείς να επιβιώσεις στη συμβίωση μαζί τους-μπορεί να είναι απλή. Οκ. Βουλγαράκης δεν θα μπορούσε να την επιστρατεύσει, πολιτικός είναι, ο κ. Τσακίρογλου ίσως και να μπορούσε, αλλά δεν θα το τολμούσε ποτέ:
Μπορείς να τους εξηγήσεις, όσο πιο ευγενικά γίνεται, ότι δεν θέλεις να συζητήσεις την άποψή τους γιατί είναι αγράμματοι.
(Πιθανόν να επανέλθω...)
Πώς να συννενοηθείς με κρετίνους -και τι να κάνεις μη συνεννοούμενος;
Επεισόδιο αρ. 1:
Συναυλία στην Αθήνα, με θέμα "Οι ουσίες στο Ελληνικό Τραγούδι".
Νοικοκυραίοι που πήγανε (γιατί στο διάολο πήγανε, οι συγκεκριμμένοι τύποι, ειδικά εκεί;).
Στο τέλος της συναυλίας, επιτέθηκαν (φραστικά μόνο, δόξα τω Θεώ) στον Υπουργό Πολιτισμού, γιατί "έφερε εδώ τους χασικλήδες που θα διαφθείρουν τα παιδιά μας". Κάποιος, γράφτηκε κάπου, τα 'βαλε και με το γεγονός ότι ακούστηκαν τούρκικα τραγούδια (νόμιζε ότι ο Γιοβάν Τσαούς ήτανε Τούρκος -άσε που ακούστηκαν και Σμυρνέϊκα).
Επεισόδιο αρ. 2:
"Λυσιστράτη" από το ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Νοικοκυραίοι που πήγανε (ίδια, ό.π., ερώτηση), επιτέθηκαν (φραστικά μόνο επίσης, ακόμα δεν άρχισαν να μας δέρνουνε), στον διευθυντή του Θεάτρου Νικήτα Τσακίρογλου, γιατί "ήρθαμε να δούμε θέατρο με τα παιδιά μας και είδαμε τσόντα, άσε πια τα βρωμόλογα. (Κι εγώ που, προς στιγμήν, νόμισα ότι οι μουρμούρες στη σκηνή του Κινησία -ελάχιστες βέβαια -δήλωναν καλιτεχνικές αντιρρήσεις...)
Το θέμα δεν είναι πόσο καλή ή κακή μπορεί να ήταν η συναυλία ή η παράσταση.
(Για τη συναυλία δεν έχω άποψη, δεν ήμουν εκεί, για την παράσταση τα έχω πει).
Το θέμα είναι τι κάνεις με τους νοικοκυραίους.
Η λύση -όχι να αντιδράσεις, απλώς να μπορείς να επιβιώσεις στη συμβίωση μαζί τους-μπορεί να είναι απλή. Οκ. Βουλγαράκης δεν θα μπορούσε να την επιστρατεύσει, πολιτικός είναι, ο κ. Τσακίρογλου ίσως και να μπορούσε, αλλά δεν θα το τολμούσε ποτέ:
Μπορείς να τους εξηγήσεις, όσο πιο ευγενικά γίνεται, ότι δεν θέλεις να συζητήσεις την άποψή τους γιατί είναι αγράμματοι.
(Πιθανόν να επανέλθω...)
Η μειοψηφία στο φως
Από τότε που μια πλειοψηφία επέλεξε τον Βαραβά αντί του Ιησού, την έννοια της πλειοψηφίας οφείλουμε να την έχουμε χεσμένη.
Γιατί η πλειοψηφία χαίρεται όταν καίγονται δάση (με τα ζωάκια μαζί) -μην κοιτάς που μυξοκλαίει, μαζεύει λεφτά για ν' αγοράσει οικόπεδο, "κάηκε που κάηκε το καημένο το δασάκι, ευκαιρία είναι". Η πλειοψηφία "ενημερώνεται" από αγράμματες ρεπορτατζούδες (αχ μωρέ Μαλβίνα...) και εφημερίδες με dvd της συμφοράς και cd με σκυλάδικα.
Φορτώνει κάθε Σαββατοκύριακο την οικογένεια στο αυτοκίνητο και οδηγεί προσπαθώντας να τη σκοτώσει. Αν τύχει και μείνει ζωντανή, φτάνει σε βουνά και θάλασσες που έχει ήδη καταστρέψει από πριν, με πλαστικές καρέκλες, ξαπλώστρες και το σκουπιδαριό που αφήνει πίσω της.
Η πλειοψηφία βλέπει πολύ τηλεόραση -εκτός από κάτι λίγες εκπομπές που έχουν κάποια ποιότητα, η πλειοψηφία έχει ισχυρά αντισώματα στην ποιότητα.
Η πλειοψηφία λέει πως είναι πολιτικοποιημένη -και εννοεί ότι γλύφει ή λαδώνει τον απατεώνα που θα βάλει το παιδί στο Δημόσιο και τον ψηφίζει κι από πάνω νομίζοντας πως του χρωστάει χάρη.
Η πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Που προσπαθούν να πιάσουν την καλή με κάθε τρόπο, καρφώνουν τον συνάδελφο, μισούν τον διπλανό τους αν βγάζει δυο δραχμές παραπάνω απ' αυτούς, εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, τους οποίους δεν θέλουνε στη χώρα "τους".
Αλλά είναι καλοί άνθρωποι. Μην κοιτάς που κάνουν ό,τι κάνουν, "δε γίνεται αλλιώς, θα σε φάνε".
Είμαστε μειοψηφία -ευτυχώς.
Αλλά δεν είμαστε λίγοι.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να αντισταθούμε.
Μπορούμε όμως να επιβιώσουμε.
Δείχνοντάς τους πως τους περιφρονούμε.
Απαξιώνοντας με κάθε ευκαιρία την άγνοια τους.
Κατά βάθος είναι άνθρωποι: Μπορούμε να τους κάνουμε να ντρέπονται γι' αυτό που είναι.
Αυτό δεν θα τους αλλάξει μάλλον.
Ούτε θα πάψουν να είναι πλειοψηφία.
Αλλά θα ξέρουν.
Και τότε εμείς που
"στα σκοτεινά βαδίζουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε",
θα δικαιώσουμε τον ποιητή.
Και θα βγούμε στο φως. "Θα βγούμε απ' τη νύχτα στο φως"
Γιατί η πλειοψηφία χαίρεται όταν καίγονται δάση (με τα ζωάκια μαζί) -μην κοιτάς που μυξοκλαίει, μαζεύει λεφτά για ν' αγοράσει οικόπεδο, "κάηκε που κάηκε το καημένο το δασάκι, ευκαιρία είναι". Η πλειοψηφία "ενημερώνεται" από αγράμματες ρεπορτατζούδες (αχ μωρέ Μαλβίνα...) και εφημερίδες με dvd της συμφοράς και cd με σκυλάδικα.
Φορτώνει κάθε Σαββατοκύριακο την οικογένεια στο αυτοκίνητο και οδηγεί προσπαθώντας να τη σκοτώσει. Αν τύχει και μείνει ζωντανή, φτάνει σε βουνά και θάλασσες που έχει ήδη καταστρέψει από πριν, με πλαστικές καρέκλες, ξαπλώστρες και το σκουπιδαριό που αφήνει πίσω της.
Η πλειοψηφία βλέπει πολύ τηλεόραση -εκτός από κάτι λίγες εκπομπές που έχουν κάποια ποιότητα, η πλειοψηφία έχει ισχυρά αντισώματα στην ποιότητα.
Η πλειοψηφία λέει πως είναι πολιτικοποιημένη -και εννοεί ότι γλύφει ή λαδώνει τον απατεώνα που θα βάλει το παιδί στο Δημόσιο και τον ψηφίζει κι από πάνω νομίζοντας πως του χρωστάει χάρη.
Η πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Που προσπαθούν να πιάσουν την καλή με κάθε τρόπο, καρφώνουν τον συνάδελφο, μισούν τον διπλανό τους αν βγάζει δυο δραχμές παραπάνω απ' αυτούς, εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, τους οποίους δεν θέλουνε στη χώρα "τους".
Αλλά είναι καλοί άνθρωποι. Μην κοιτάς που κάνουν ό,τι κάνουν, "δε γίνεται αλλιώς, θα σε φάνε".
Είμαστε μειοψηφία -ευτυχώς.
Αλλά δεν είμαστε λίγοι.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να αντισταθούμε.
Μπορούμε όμως να επιβιώσουμε.
Δείχνοντάς τους πως τους περιφρονούμε.
Απαξιώνοντας με κάθε ευκαιρία την άγνοια τους.
Κατά βάθος είναι άνθρωποι: Μπορούμε να τους κάνουμε να ντρέπονται γι' αυτό που είναι.
Αυτό δεν θα τους αλλάξει μάλλον.
Ούτε θα πάψουν να είναι πλειοψηφία.
Αλλά θα ξέρουν.
Και τότε εμείς που
"στα σκοτεινά βαδίζουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε",
θα δικαιώσουμε τον ποιητή.
Και θα βγούμε στο φως. "Θα βγούμε απ' τη νύχτα στο φως"
Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007
"Όχι στον Δικομματισμό" ή Αντιπολίτευση σε δύο κόμματα, σημαίνει Κυβέρνηση Χωρίς Αντιπολίτευση
Το ΠΑΣΟΚ, τα τελευταία χρόνια της Κυβέρνησής του τα έκανε σκατά. Αυτό δεν αλλάζει.
Αλλά η "υποχρέωση" ορισμένων -πολλών, πάρα πολλών - να το "θυμούνται" κάθε φορά που αυτό που έχουμε κάνει μια πατάτα -δηλαδή κάθε μέρα - είναι το τυρί που κρύβει τη φάκα.
Αυτό που έχουμε, είναι η χειρότερη Κυβέρνηση που είχαμε ποτέ.
Διαφθορά υπήρχε πάντα. Μέσα σε τρία χρόνια έγινε ότι δεν έγινε απ' τη Μεταπολίτευση ως εδώ. Ας πούμε, εξ όνυχος τον λέοντα, (που δεν είναι και τόσο όνυξ δηλαδή), ποτέ πριν απ' αυτούς δεν είχαμε ακούσει κάτι για διαβλητές εισαγωγικές στα Πανεπιστήμια. Τρία χρόνια τώρα, κάθε χρόνο, "κάτι" ακούμε: Λάθος Βαθμολόγηση πρόπερσι, Βάση που δεν υπολογίστηκε σωστά πέρσι, διαρροή Θεμάτων και αλλοίωση βαθμολογίας φέτος...
Τα δάση καίγονταν πάντα. Αλλά αναδάσωση με αποχαρακτηρισμό 37.100 στρεμμάτων δεν είχε ξαναγίνει. (Η "αναδάσωση" της περσινής φωτιάς στη Χαλκιδική είναι αυτή. Τη θυμάσαι τη Χακιδική, ή σου πέφτει πολύ παλιά ιστορία και πολύ μακριά απ' την Αθήνα; Μη σου πώ για τα Χίλια Δέντρα, αυτό θα σου φανεί προϊστορία πια).
Τις μαλακίες για "θεομηνία" της ξανακούσαμε. Τη σχετική επιτυχία της καταστροφής του σημαντικότερου περιαστικού δάσους στη χώρα όχι.
-Δέρναν παλιότερα οι ασυνομικοί στα Τμήματα;
-Χέζαν παλιότερα οι αρκούδες στα δάση;
Αλλά να καμαρώνουν κιόλας, να μη τιμωρούνται ούτε για την τιμή των όπλων που λένε -και ν' ακούς από κρατικούς λειτουργούς "και τι έγινε αν πέσουν και δυο φάπες;", αυτό από εποχής Ε.Ρ.Ε. μας ήρθε.
Όμως δεν είναι που δεν πείθεις κανέναν ότι εσύ είσαι καλύτερος επειδή "Τι Παπάγος, Τι Πλαστήρας", επειδή το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια τα 'κανε σκατά.
Είναι που αυτή η λογική σε κάνει να ξεχνάς ότι έχεις να κάνεις με μια συγκεριμμένη Κυβέρνηση, που αυτή, συγκεκριμμένα καθορίζει τη ζωή σου.
Το "Μη λέτε πολλά για το ΠΑΣΟΚ, μην έρθει η κακιά Δεξιά" το πλήρωσες. Πανάκριβα.
Λέγε τώρα "Και το ΠΑΣΟΚ τα ίδια έκανε".
Ο λογαριασμός σου έρχεται.
Όσο κι αν έχουμε μια άθλια Κυβέρνηση, είναι μια κανονική Κυβέρνηση.
Κανονική Αντιπολίτευση πότε θα κάνεις Εσύ;
Αλλά η "υποχρέωση" ορισμένων -πολλών, πάρα πολλών - να το "θυμούνται" κάθε φορά που αυτό που έχουμε κάνει μια πατάτα -δηλαδή κάθε μέρα - είναι το τυρί που κρύβει τη φάκα.
Αυτό που έχουμε, είναι η χειρότερη Κυβέρνηση που είχαμε ποτέ.
Διαφθορά υπήρχε πάντα. Μέσα σε τρία χρόνια έγινε ότι δεν έγινε απ' τη Μεταπολίτευση ως εδώ. Ας πούμε, εξ όνυχος τον λέοντα, (που δεν είναι και τόσο όνυξ δηλαδή), ποτέ πριν απ' αυτούς δεν είχαμε ακούσει κάτι για διαβλητές εισαγωγικές στα Πανεπιστήμια. Τρία χρόνια τώρα, κάθε χρόνο, "κάτι" ακούμε: Λάθος Βαθμολόγηση πρόπερσι, Βάση που δεν υπολογίστηκε σωστά πέρσι, διαρροή Θεμάτων και αλλοίωση βαθμολογίας φέτος...
Τα δάση καίγονταν πάντα. Αλλά αναδάσωση με αποχαρακτηρισμό 37.100 στρεμμάτων δεν είχε ξαναγίνει. (Η "αναδάσωση" της περσινής φωτιάς στη Χαλκιδική είναι αυτή. Τη θυμάσαι τη Χακιδική, ή σου πέφτει πολύ παλιά ιστορία και πολύ μακριά απ' την Αθήνα; Μη σου πώ για τα Χίλια Δέντρα, αυτό θα σου φανεί προϊστορία πια).
Τις μαλακίες για "θεομηνία" της ξανακούσαμε. Τη σχετική επιτυχία της καταστροφής του σημαντικότερου περιαστικού δάσους στη χώρα όχι.
-Δέρναν παλιότερα οι ασυνομικοί στα Τμήματα;
-Χέζαν παλιότερα οι αρκούδες στα δάση;
Αλλά να καμαρώνουν κιόλας, να μη τιμωρούνται ούτε για την τιμή των όπλων που λένε -και ν' ακούς από κρατικούς λειτουργούς "και τι έγινε αν πέσουν και δυο φάπες;", αυτό από εποχής Ε.Ρ.Ε. μας ήρθε.
Όμως δεν είναι που δεν πείθεις κανέναν ότι εσύ είσαι καλύτερος επειδή "Τι Παπάγος, Τι Πλαστήρας", επειδή το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια τα 'κανε σκατά.
Είναι που αυτή η λογική σε κάνει να ξεχνάς ότι έχεις να κάνεις με μια συγκεριμμένη Κυβέρνηση, που αυτή, συγκεκριμμένα καθορίζει τη ζωή σου.
Το "Μη λέτε πολλά για το ΠΑΣΟΚ, μην έρθει η κακιά Δεξιά" το πλήρωσες. Πανάκριβα.
Λέγε τώρα "Και το ΠΑΣΟΚ τα ίδια έκανε".
Ο λογαριασμός σου έρχεται.
Όσο κι αν έχουμε μια άθλια Κυβέρνηση, είναι μια κανονική Κυβέρνηση.
Κανονική Αντιπολίτευση πότε θα κάνεις Εσύ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
