Οδηγός Επιβίωσης εν μέσω -τινών- Νεοελλήνων

(Εν τινι τρόπω, συνέχεια εκ του προηγουμένου)

Πώς να συννενοηθείς με κρετίνους -και τι να κάνεις μη συνεννοούμενος;
Επεισόδιο αρ. 1:
Συναυλία στην Αθήνα, με θέμα "Οι ουσίες στο Ελληνικό Τραγούδι".
Νοικοκυραίοι που πήγανε (γιατί στο διάολο πήγανε, οι συγκεκριμμένοι τύποι, ειδικά εκεί;).
Στο τέλος της συναυλίας, επιτέθηκαν (φραστικά μόνο, δόξα τω Θεώ) στον Υπουργό Πολιτισμού, γιατί "έφερε εδώ τους χασικλήδες που θα διαφθείρουν τα παιδιά μας". Κάποιος, γράφτηκε κάπου, τα 'βαλε και με το γεγονός ότι ακούστηκαν τούρκικα τραγούδια (νόμιζε ότι ο Γιοβάν Τσαούς ήτανε Τούρκος -άσε που ακούστηκαν και Σμυρνέϊκα).
Επεισόδιο αρ. 2:
"Λυσιστράτη" από το ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Νοικοκυραίοι που πήγανε (ίδια, ό.π., ερώτηση), επιτέθηκαν (φραστικά μόνο επίσης, ακόμα δεν άρχισαν να μας δέρνουνε), στον διευθυντή του Θεάτρου Νικήτα Τσακίρογλου, γιατί "ήρθαμε να δούμε θέατρο με τα παιδιά μας και είδαμε τσόντα, άσε πια τα βρωμόλογα. (Κι εγώ που, προς στιγμήν, νόμισα ότι οι μουρμούρες στη σκηνή του Κινησία -ελάχιστες βέβαια -δήλωναν καλιτεχνικές αντιρρήσεις...)
Το θέμα δεν είναι πόσο καλή ή κακή μπορεί να ήταν η συναυλία ή η παράσταση.
(Για τη συναυλία δεν έχω άποψη, δεν ήμουν εκεί, για την παράσταση τα έχω πει).
Το θέμα είναι τι κάνεις με τους νοικοκυραίους.
Η λύση -όχι να αντιδράσεις, απλώς να μπορείς να επιβιώσεις στη συμβίωση μαζί τους-μπορεί να είναι απλή. Οκ. Βουλγαράκης δεν θα μπορούσε να την επιστρατεύσει, πολιτικός είναι, ο κ. Τσακίρογλου ίσως και να μπορούσε, αλλά δεν θα το τολμούσε ποτέ:
Μπορείς να τους εξηγήσεις, όσο πιο ευγενικά γίνεται, ότι δεν θέλεις να συζητήσεις την άποψή τους γιατί είναι αγράμματοι.

(Πιθανόν να επανέλθω...)